Bir yılı daha geride bırakıyoruz. 2015; belirsizliklerin, sürprizlerin, ön görülemezliklerin yılı oldu. İlk yarı seçim beklentisi ile feda edilirken, ikinci yarının ilk çeyreğininde de “yeniden seçim” için bekleyen üretken sektörler, tüm olanlara ve karmaşaya rağmen yola devam ediyorlar.
Ege ve Akdeniz kıyılarında hüzünlü hikayeler yaşanıyor. Yüzerek, boğularak, yürüyerek sınırları aşmaya çalışan insanların acı öykülerine tanık oluyoruz.
Bir başka cephede ise otomotiv yedek parçasından gıdaya kadar hayat için gerekli tüm ürünleri tüketicisine ulaştırmaya çalışan taşımacılarımız uluslararası alanda gümrükleri aşma mücadelesi veriyorlar.
Bu esnada Antakyalı nakliyeciler, binlerce yıllık gelenek ve refleksle oluşturdukları RoRo hatları ile Süveyşi aşarak, Türkiye’nin, Türklerin, Anadolu’nun yeni imkanlar ve seçenekler oluşturma yeteneğini, pahalı ve zor sınavlar ve denemelerle en çaresiz anda bile yeni çareler bulunabileceğini gösterdiler.
24 Kasım’da ise düşürülen uçakla birlikte ön görülemez gelişmelere bir yenisi daha eklendi, belirsizlikler arttı.
2015’te yaşadıklarımızın, otomotiv ve diğer sektörlerdeki üretim ve ticarete yansımalarını, ortaya çıkaracağı yeni zorlukları 2016’da göreceğiz.
Göreceğimiz birşey daha var; Türkiye’nin üretken kesimlerinin zor koşullarda yeni çareler üretip yollarına devam etme istek ve azimi ile başarıları…
Bu şu anda bir dilek, bir umut gibi görünse de geçmişe baktığımızda ve aştığımız zorlukları düşündüğümüzde, imkansız bir durum değil.
Ancak yatırım yapma, risk alma, üretme isteği her geçen gün azalıyor. Övündüğümüz dinamiklik, genç nüfus ve büyük bir coğrafyanın oluşturduğu talep ve büyüme iştahı da giderek daha fazla ithalat ve bu ithalatı karşılamak için her yolu mübah ve meşru görmek anlayışı ile tehdit ediliyor…
Yine de umutsuzluk zamanı değil… Dikkatli ve umutlu olmalı, yolumuza devam etmeli, her zaman başka bir seçenek olduğunu unutmamalıyız…
